In dit blog ‘Ik had je zo graag willen ontmoeten.’ geef ik uitleg over de tijd na het krijgen van een miskraam. Ik zie als verloskundige en coach zo vaak een eenzame worsteling met dit verdriet. Net of het er niet mag zijn.
Een miskraam is verlies, iets waaraan je al gehecht was. Je raakt een droom kwijt waar je heel erg verdrietig om kan zijn. Verdriet is geen stemming maar een proces dat in gang gezet wordt in reactie op verlies. Verlies is verdriet en dit verdriet heeft met liefde te maken, met verbinden.
Een miskraam verandert plots je verwachting over de toekomst. Dat de zwangerschap vanaf het begin al niet in orde was en de miskraam dus een natuurlijke en logische oplossing is, is voor sommige vrouwen een troost. Dat neemt niet weg dat schuldgevoelens, ongeloof, boosheid en een gevoel van leegte er ook zijn.
Hoe je een miskraam hebt ervaren en hoe je je na een miskraam voelt is heel persoonlijk. Het is moeilijk aan te geven hoelang dit proces duurt. Soms enkele maanden tot een half jaar en ook wel meer dan een jaar.
Wanneer ik vrouwen begeleid zie ik regelmatig dat het verlangen naar een volgende zwangerschap enorm versterkt. Net of er een leegte moet worden opgevuld. En hier wil ik wat over uitleggen. Vrouwen die na een miskraam opnieuw zwanger worden kunnen zich de eerste tijd erg onzeker en bang voelen: het zal toch niet opnieuw misgaan? Dit is een hartstikke logisch gevoel!!
Angst voor verlies in een volgende zwangerschap kan de verbinding wel in de weg staan. En dit is nou zou jammer voor de volgende baby in je buik. Deze wil graag vertrouwen voelen van zijn moeder in plaats van angst.
Samen afscheid nemen na je miskraam
Om dit bovenstaand gegeven zou ik graag iedere moeder die een miskraam heeft ervaren wel willen ontmoeten in mijn praktijk. Om met meestal één gesprek afscheid te nemen van het kleine mensje wat maar zo kort bij je was zodat je het volgend kindje vol vertrouwen kunt ontvangen.
