Het is logisch dat je zo min mogelijk aan je ingrijpende bevalling wilt terugdenken en alles wat met de bevalling te maken heeft het liefst wilt vermijden. Je kiest ervoor om geen foto's van de bevalling te kijken of je vermijdt het om op kraamvisite te gaan bij je vriendinnen die pas bevallen zijn. Op korte termijn beschermen je hersenen je op deze manier tegen stress. En krijg je de gelegenheid om stukje voor stukje je ervaringen te doorleven.

Op lange termijn levert vermijden juist meer stress op. Dit helaas niet alleen bij jou maar ook bij je baby.

​

Het is handig om je vragen op papier te zetten. Wat voor jou heel bijzonder of onduidelijk was, was voor de verloskundige of gynaecoloog misschien gewoon een routinehandeling. Door extra uitleg kunnen ontbrekende puzzelstukjes op hun plek vallen en jou helpen bij de verwerking.

 

Je kunt bijvoorbeeld vragen:

• Wat gebeurde er precies en in welke volgorde?

• Welke afwegingen zijn gemaakt en waarom?

• Had het anders gekund?

• Hoe deed ik tijdens mijn bevalling?

• Ben ik op enig moment in levensgevaar geweest?

​

SCHULDGEVOEL - SCHAAMTE - FALEN

Schuldgevoelens versterken het gevoel dat je gefaald hebt, dat jij iets gedaan hebt (of juist niet), waardoor jij 'schuldig' bent aan de manier waarop je bevalling is verlopen. Dit voelen staat je verwerking van de bevalling in de weg.

"Geloof me, één letter maakt een enorm verschil in je beleving. Wanneer je denkt dat je gefaald hebt, dan ben je zélf schuldig aan het verloop van de bevalling. Als je baalt van hoe je bevalling verlopen is, ligt de schuld niet bij jou maar bij de omstandigheden."  uit het boek: Perfecte bevallingen bestaan niet. Diana Koster

​

Wil je graag praten over je bevalling of wil je hulp bij het voorbereiden op een gesprek met je verloskundige of gynaecoloog dan kun je mij mailen voor een afspraak.